| İsim |
Anlamı |
Cinsiyet |
H harfi ile başlayan 202 adet isim bulundu
<< Önceki Sayfa | Sonraki Sayfa >>
| HABBAN |
Güney Arabistan'da bir kasaba. |
ERKEK |
| HABEŞİ |
Habeşler gibi derisinin rengi çok koyu esmer olan kimse. Habeş ırkına mensup. |
ERKEK |
| HABİB |
Sevgili, dost |
ERKEK |
| HABİBULLAH |
Allah'ın sevgilisi. Hz. Peygamber. |
ERKEK |
| HABİP |
Sevgili, dost |
ERKEK |
| HABİR |
1. Taze, haberli, bilgili, agah, vakıf. 2. Cenabı Hak. |
ERKEK |
| HABlL |
Habil Hz. Adem'in oğullarından, Kabil'in kardeşi, Kabil tarafından öldürülmüştür. Yeryüzünde ilk öldürülen kişidir. |
ERKEK |
| HACCAC |
1. Delil ikame eden. Delille galip olan. 2. Irak valisi olup, Hz. Muhammed soyuna ve taraflarına eziyet eden Yusuf b. Sakafi'nin unvanı. Yezid'in komutanlarından. |
ERKEK |
| HACE |
1. Hoca. 2. Bilgin, öğretmen. 3. Çelebi, sahip, muallim, profesör. Daha çok lakab olarak kullanılır. |
ERKEK |
| HACI |
Hicaz'a gidip hac törenine katılan |
ERKEK |
| HACİB |
Birinin bir yere gitmesine engel olan. 2. Kapıcı. |
ERKEK |
| HACİP |
Birinin bir yere gitmesine engel olan. 2. Kapıcı. Türk dil kuralına göre "b/p" olarak kullanılır. |
ERKEK |
| HACİR |
1. Hicret eden, bir başka yere geçen. 2. Sayıklayan. |
ERKEK |
| HADDAS |
Çabuk kavrayan, anlayışlı, kavrayışlı. |
ERKEK/KIZ |
| HADİ |
1. Yenilene yardım eden, yardımcı. 2. Hidayet eden, doğru yolu gösteren. Kılavuz, rehber 3. Önde giden kimse. 4. Mızrak ucu. |
ERKEK |
| HADİC |
Erken doğan oğlan çocuğu. |
ERKEK |
| HADİD |
1. Keskin. 2. Demir. 3. Öfkeli, hiddetli, şiddetli, titiz. 4. Kur'anı Kerim'in 50. suresinin adı. |
ERKEK |
| HADİM |
Hizmetkar, yardım eden. Hadimi Harameyn Haremi Şerifin hizmetkarı. Hicaz'm alınmasından sonra Osmanlı sultanlarına verilen lakap. |
ERKEK |
| HADİS |
Hz.Muhammed'in söz ve davranışları |
ERKEK |
| HAFIZ |
Koruyan, saklayan; Kuran'ı ezberlemiş kişi |
ERKEK |
| HAFİ |
l. Çok ikram eden, insanı güler yüzle karşılayan. 2. Yalınayak yürüyen, koşan adam. |
ERKEK |
| HAFİD |
Erkek torun. |
ERKEK |
| HAFİZ |
1. Allah'ın adlanndandır. Muhafaza eden, saklayan, esirgeyen, koruyan. 2. Kur'an'ı ezbere bilen ve usulüne uygun okuyan kimse. |
ERKEK |
| HAFİZÜDDİN |
Dinin koruyucusu. Daha çok unvan olarak verilir. |
ERKEK |
| HAKAN |
1. Eski Türk ve Moğol hükümdarlarının kullandığı unvanlardan biri, hanlar hanı. 2. Kağan. |
ERKEK |
| HAKGÜZAR |
Hakkı tanıyan, haktan ayrılmayan. |
ERKEK/KIZ |
| HAKİ |
1. Yeşile çalan koyu san renk, toprak rengi. 2. Topraktan, toprağa mensup. Mütevazi kişi. |
ERKEK |
| HAKİM |
1. Her şeye hükmeden, hikmet sahibi olan Allah. 2. Hükmeden, dava yargılama işine memur olan, yargıç. 3. Üstte bulunan. 4. Hekim, akıllı, becerikli. 5. Kadı, vali, amir, hükümdar, emir. |
ERKEK |
| HAKKI |
Doğrulukla, adaletle ilgili |
ERKEK |
|
|
| HAKTAN |
Allah'tan gelen lütuf, Allah'ın verdiği. |
ERKEK |
| HAKTANIR |
Herkesin hakkını gözeten kimse. |
ERKEK |
| HALAS |
Kurtuluş, kurtulma. |
ERKEK |
| HALASKAR |
Kurtarıcı. |
ERKEK |
| HALDUN |
Sonsuz, ebedi olan |
ERKEK |
| HALEF |
1. Babadan sonra kalan oğul. 2. Memurlukta, birinden sonra gelip onun yerine geçen kimse. |
ERKEK |
| HALİD |
1. Sonsuz, daim, ebedi. 2. Bir yıldan çok yaşayan. 3. Türk dil kurallarına göre "d/t" olarak kullanılır. Hâlid b. Velîd Ünlü sahabi. Allah'ın kılıcı olarak anıldı. |
ERKEK |
| HALİDDİN |
Dinin sonsuzluğu ölümsüzlüğü. |
ERKEK |
| HALİFE |
1. Halef, naib. 2. Hz. Peygamber'in vekili ve dünyadaki müslümanların başı olan kimse. |
ERKEK |
| HALİL |
Yakın dost |
ERKEK |
| HALİLULLAH |
Allah'ın dostu. Hz. İbrahim(a.s.). |
ERKEK |
| HALİM |
Sessiz, sakin; Yumuşak huylu; Yavaş |
ERKEK |
| HALİS |
Katıksız, saf, temiz; Yanlız |
ERKEK |
| HALİT |
Sonsuz, sürekli |
ERKEK |
| HALLAÇ |
Pamuk, yatak, yorgan atan kimse. Hallacı Mansur 922 yılında "Ene'1Hak" dediği için asılan ve divan edebiyatında adına sık sık rastlanılan ünlü sufî. |
ERKEK |
| HALUK |
Herkesle iyi geçinen, temiz huylu |
ERKEK |
| HAMAN |
Hz. Musa'ya karşı acımasızca mücadele eden Mısır Firavunu'nun veziri. |
ERKEK |
| HAMASE |
Yiğitlik, kahramanlık şiirleri, marşlar. |
ERKEK |
| HAMDİ |
1. Allah'ı övmek. 2. Allah'a şükretmek. 3. Şükreden, şükredici. |
ERKEK |
| HAMDULLAH |
Allahın övgüsü |
ERKEK |
| HAMİ |
Himaye eden, koruyan |
ERKEK |
| HAMİD |
1. Koru sönmediği halde alevi sönen ateş. 2. Hamdeden, şükreden kul. 3. Hz. Pey.(s.a.s)'in lakaplarından. |
ERKEK |
| HAMİL |
1. Yüklü. Gebe. 2. Sahip, malik. 3. Taşıyan, gözeten. 4. Uhdesinde bir poliçe bulunan. 5. Hamili vahy Cebrail(a.s.). |
ERKEK/KIZ |
| HAMİT |
Övgüye değer |
ERKEK |
| HAMMAD |
1. Çok hamdedici, çok şükür ve dua eden. Hammad b. Ebû Süleyman'. Hadisçi. Tabiindendir. |
ERKEK |
| HAMZA |
Heybetli, azametli |
ERKEK |
| HANBELİ |
Ahmed b. Muhammed b. Hanbel(Öl. 855) Ehli sünnetin dört ana mezhebinden birisi olan Hanbeli mezhebinin imamı. |
ERKEK |
| HANEDAN |
Kökten, asil ve büyük aile. |
ERKEK |
| HANEF |
Doğruluk, istikamet. |
ERKEK |
| HANEFİ |
Tanrı'nın birliğine iman eden |
ERKEK |
|
|
| HANİF |
1. Tek Allah'a, Allah'ın birliğine inanan. 2. İslam inancına sıkı ve samimi olarak bağlanan. 3. Hz. Muhammed(s.a.s)'in tebliğinden önce Mekke'de tek Allah'a inananlar. |
ERKEK |
| HANSOY |
Han sülalesine mensup. |
ERKEK |
| HARİM |
1. Biri için kutsal olan şeyl2. Harem dairesi, harem. 3. Evin içi gibi, başkalarına kapalı olan y4. Bir evin civan. 5. Avlu. 6. Ortak, şerik. 7. Hacıların, hac zamanı giydikleri giysi. |
ERKEK |
| HARİS |
1. Muhafız, bekçi, gözcü. 2. koruyan, koruyucu. 3. Son derece hırslı olan. 4. Yemen'de bir Arap kabilesinin adı. |
ERKEK |
| HARİZM |
Amuderya'nın aşağı kısmının her iki yanında bulunan ülke. Bu ülkede XIII. yy'a kadar dilini muhafaza ederek yaşamış olan İran kavminin adı. |
ERKEK |
| HARMAN |
1. Tahıl demetlerinin üzerinden düven geçirilerek tanelerin başaklarından ayrılması. Bu işin yapıldığı mevsim, sonbahar. 2. Birçok çeşitten birer parça alıp yeni bir bileşim oluşturmak. |
ERKEK |
| HARRAS |
Ekinci, çiftçi, toprağı işleyip ekin eken. |
ERKEK |
| HARUN |
İnat eden, huysuz, Yüksek dağ |
ERKEK |
| HARUT |
1. Arkadaşı Marut ile tanınan melek, büyü ve sihir ile uğraştıkları için kıyamete kadar kalmak üzere Babil'de bir kuyuya hapsedilmişlerdir. 2. Babil halkına korunmaları için büyü öğreten iki melekten biri, sihir yapar. İsim olarak kullanılmaz. |
ERKEK |
| HARZEM |
(bkz. Harizm). |
ERKEK |
| HASAFET |
1. Hükümde sağlamlık, kuvvet ve olgunluk. 2. Görüş sağlamlığı. |
ERKEK |
| HASAN |
Güzellik, iyilik |
ERKEK |
| HASBEK |
Dürüst, iyi, saf insan. |
ERKEK |
| HASBİ |
İsteyerek ve karşılık beklemeksizin yapılan. |
ERKEK |
| HASEKİ |
Hükümdarların hizmetine tahsis edilmiş şahıs ve zümrelere verilen ad. |
ERKEK |
| HASEN |
1. Güzel, süslü. 2. Güzel işler, hayırlar. Hasan şeklinde kullanılır. |
ERKEK |
| HASİB |
1. Hayır sahibi, eliaçık, cömert. 2. Değerli, itibarlı, soyu temiz, muhterem, saygın, şahsi meziyet sahibi. 3. Muhasebeci, sayman. |
ERKEK |
| HASİF |
Hasafeüi, aklı başında olgun adam. |
ERKEK |
| HASİP |
Kişisel değeri olan, ünlü bir soydan gelen |
ERKEK |
| HASLET |
Doğuştan gelen güzel huy |
KIZ/ERKEK |
| HASPOLAT |
Katışıksız, saf, çelik gibi. |
ERKEK |
| HAŞİM |
Gösterişli, muhteşem |
ERKEK |
| HAŞİMİ |
Haşime mensup, Haşimilerden olan. |
ERKEK |
| HAŞMEDDİN |
Dinin büyüklüğü, ihtişamı. |
ERKEK |
| HAŞMET |
Görkem, gösteriş, büyüklük |
ERKEK |
| HATAY |
İl adı Antakya olan kentimizinadı |
ERKEK |
| HATEM |
Sonuncu en son olan / Mühürcü |
ERKEK |
| HATEMİ |
Sonuncu en son olan / Mühürcü |
ERKEK |
| HATIR |
1. Şan ve şeref sahibi. 2. Yüce, ulu. 3. Tehlikeli. |
ERKEK |
| HATIRSAZ |
Gönül yapan, hoşnut eden. |
ERKEK |
|
| HATİB |
1. Hitab eden, söz söyleyen. 2. Camide hutbe okuyan. 3. Güzel, düzgün konuşan kimse. Sahabe isimlerindendir. |
ERKEK |
| HATİF |
1. Kuvvetli, sert ve tiz bir sesle tebliğ veya davet eden kimse. 2. Göz kamaştıran. 3. Göze görünmeyen. |
ERKEK |
| HATİM |
1. Sona erdiren, bitiren. 2. Mühürleyen, mühürleyici. |
ERKEK |
| HAVER |
1. Şark, doğu. 2. Güneşin doğduğu gün. |
ERKEK/KIZ |
| HAY |
1. Canlı, diri. 2. Allah'ın sıfatlarından. "abd" takısı alarak kullanılır. "Abdülhay". |
ERKEK |
| HAYALİ |
1. Hayal niteliğinde ya da hayal ürünü olan. 2. Kanuni Sultan Süleyman devrinin büyük şairlerinden biri. • |
ERKEK |
| HAYATİ |
Dirilik, canlılık; Hayatla ilgili |
ERKEK |
| HAYDAR |
Cesur, yiğit |
ERKEK |
| HAYİM |
1. Şaşkın, hayrette. 2. Sevgiden dolayı şaşkına dönmüş. |
ERKEK |
| HAYR |
İyi, faydalı, hayırlı, yarar. Hayru'lVera Halkın, alemin hayırlısı, Hz. Muhammed. Hayru'lBeşİnsanların hayırlısı, Hz. Muhammed. |
ERKEK |
| HAYRAN |
1. Şaşmış, şaşa kalmış, şaşırmış. 2. Çok tutkun. 3. Aşın derecede sevgi duyan. |
ERKEK |
