| İsim |
Anlamı |
Cinsiyet |
H harfi ile başlayan 345 adet isim bulundu
<< Önceki Sayfa | Sonraki Sayfa >>
| HABBAN |
Güney Arabistan'da bir kasaba. |
ERKEK |
| HABEŞİ |
Habeşler gibi derisinin rengi çok koyu esmer olan kimse. Habeş ırkına mensup. |
ERKEK |
| HABİB |
Sevgili, dost |
ERKEK |
| HABİBE |
Sevgili, seven dost. |
KIZ |
| HABİBULLAH |
Allah'ın sevgilisi. Hz. Peygamber. |
ERKEK |
| HABİNAR |
Nar tanesi. |
KIZ |
| HABİP |
Sevgili, dost |
ERKEK |
| HABİR |
1. Taze, haberli, bilgili, agah, vakıf. 2. Cenabı Hak. |
ERKEK |
| HABlL |
Habil Hz. Adem'in oğullarından, Kabil'in kardeşi, Kabil tarafından öldürülmüştür. Yeryüzünde ilk öldürülen kişidir. |
ERKEK |
| HACCAC |
1. Delil ikame eden. Delille galip olan. 2. Irak valisi olup, Hz. Muhammed soyuna ve taraflarına eziyet eden Yusuf b. Sakafi'nin unvanı. Yezid'in komutanlarından. |
ERKEK |
| HACCE |
1. Hacca giden, Kabe'yi ziyaret eden hacı kadın. 2. Bir çeşit akdiken. Daha çok lakab olarak kullanılır. |
KIZ |
| HACE |
1. Hoca. 2. Bilgin, öğretmen. 3. Çelebi, sahip, muallim, profesör. Daha çok lakab olarak kullanılır. |
ERKEK |
| HACER |
Taş, kaya parçası, çakıl |
KIZ |
| HACERUNNUR |
Kükürt ile demirin birleşmesinden meydana gelen altın şansı renginde. |
KIZ |
| HACI |
Hicaz'a gidip hac törenine katılan |
ERKEK |
| HACİB |
Birinin bir yere gitmesine engel olan. 2. Kapıcı. |
ERKEK |
| HACİP |
Birinin bir yere gitmesine engel olan. 2. Kapıcı. Türk dil kuralına göre "b/p" olarak kullanılır. |
ERKEK |
| HACİR |
1. Hicret eden, bir başka yere geçen. 2. Sayıklayan. |
ERKEK |
| HADDAS |
Çabuk kavrayan, anlayışlı, kavrayışlı. |
ERKEK/KIZ |
| HADİ |
1. Yenilene yardım eden, yardımcı. 2. Hidayet eden, doğru yolu gösteren. Kılavuz, rehber 3. Önde giden kimse. 4. Mızrak ucu. |
ERKEK |
| HADİC |
Erken doğan oğlan çocuğu. |
ERKEK |
| HADİCE |
Vakitsiz, erken doğan kız çocuğu. Türk dil kuralı açısından "d/t" olarak kullanılır. Hadice Hz. Muhammed(s.a.s)'in ilk eşi. |
KIZ |
| HADİD |
1. Keskin. 2. Demir. 3. Öfkeli, hiddetli, şiddetli, titiz. 4. Kur'anı Kerim'in 50. suresinin adı. |
ERKEK |
| HADİM |
Hizmetkar, yardım eden. Hadimi Harameyn Haremi Şerifin hizmetkarı. Hicaz'm alınmasından sonra Osmanlı sultanlarına verilen lakap. |
ERKEK |
| HADİS |
Hz.Muhammed'in söz ve davranışları |
ERKEK |
| HADİYE |
1. Yenilene yardım eden, yardımcı. 2. Hidayet eden, doğru yolu gösteren. Kılavuz, rehber 3. Önde giden kimse. 4. Mızrak ucu. |
KIZ |
| HAFAZA |
1. İnsanın yaptığı işleri yazmakla görevli melekler. 2. Bekçiler. |
KIZ |
| HAFIZ |
Koruyan, saklayan; Kuran'ı ezberlemiş kişi |
ERKEK |
| HAFİ |
l. Çok ikram eden, insanı güler yüzle karşılayan. 2. Yalınayak yürüyen, koşan adam. |
ERKEK |
|
|
| HAFİD |
Erkek torun. |
ERKEK |
| HAFİDE |
Kız torun. |
KIZ |
| HAFİZ |
1. Allah'ın adlanndandır. Muhafaza eden, saklayan, esirgeyen, koruyan. 2. Kur'an'ı ezbere bilen ve usulüne uygun okuyan kimse. |
ERKEK |
| HAFİZE |
Koruyucu, esirgeyici |
KIZ |
| HAFİZÜDDİN |
Dinin koruyucusu. Daha çok unvan olarak verilir. |
ERKEK |
| HAFSA |
Hz. Ömer'in kızı. Hz. Peygamberin zevcelerinden, Ümmü'1Mü'minin. |
KIZ |
| HAKAN |
1. Eski Türk ve Moğol hükümdarlarının kullandığı unvanlardan biri, hanlar hanı. 2. Kağan. |
ERKEK |
| HAKGÜZAR |
Hakkı tanıyan, haktan ayrılmayan. |
ERKEK/KIZ |
| HAKİ |
1. Yeşile çalan koyu san renk, toprak rengi. 2. Topraktan, toprağa mensup. Mütevazi kişi. |
ERKEK |
| HAKİKAT |
1. Bir şeyin aslı ve esası, mahiyeti. 2. Gerçek, doğru, gerçekten, doğrusu. 3. Sadakat, doğruluk, bağlılık, kadirbilirlik. |
KIZ |
| HAKİM |
1. Her şeye hükmeden, hikmet sahibi olan Allah. 2. Hükmeden, dava yargılama işine memur olan, yargıç. 3. Üstte bulunan. 4. Hekim, akıllı, becerikli. 5. Kadı, vali, amir, hükümdar, emir. |
ERKEK |
| HAKİME |
1. Her şeye hükmeden, hikmet sahibi olan Allah. 2. Hükmeden, dava yargılama işine memur olan, yargıç. 3. Üstte bulunan. 4. Hekim, akıllı, becerikli. 5. Kadı, vali, amir, hükümdar, emir. |
KIZ |
| HAKİMİYET |
Hakimlik, amirlik, üstünlük, egemenlik. Sulta. |
KIZ |
| HAKKI |
Doğrulukla, adaletle ilgili |
ERKEK |
| HAKTAN |
Allah'tan gelen lütuf, Allah'ın verdiği. |
ERKEK |
| HAKTANIR |
Herkesin hakkını gözeten kimse. |
ERKEK |
| HALAS |
Kurtuluş, kurtulma. |
ERKEK |
| HALASKAR |
Kurtarıcı. |
ERKEK |
| HALDUN |
Sonsuz, ebedi olan |
ERKEK |
| HALE |
Ayın çevresindeki ışık halkası. |
KIZ |
| HALEF |
1. Babadan sonra kalan oğul. 2. Memurlukta, birinden sonra gelip onun yerine geçen kimse. |
ERKEK |
| HALENUR |
Kutsal ışık |
KIZ |
| HALİD |
1. Sonsuz, daim, ebedi. 2. Bir yıldan çok yaşayan. 3. Türk dil kurallarına göre "d/t" olarak kullanılır. Hâlid b. Velîd Ünlü sahabi. Allah'ın kılıcı olarak anıldı. |
ERKEK |
| HALİDDİN |
Dinin sonsuzluğu ölümsüzlüğü. |
ERKEK |
| HALİDE |
Sürüp gelen, sürekli, geç yaşlanan |
KIZ |
| HALİFE |
1. Halef, naib. 2. Hz. Peygamber'in vekili ve dünyadaki müslümanların başı olan kimse. |
ERKEK |
| HALİL |
Yakın dost |
ERKEK |
| HALİLULLAH |
Allah'ın dostu. Hz. İbrahim(a.s.). |
ERKEK |
| HALİM |
Sessiz, sakin; Yumuşak huylu; Yavaş |
ERKEK |
| HALİME |
Sakin, sessiz, Peygamberimizin(s.a.s) süt annelerinden. |
KIZ |
|
|
| HALİS |
Katıksız, saf, temiz; Yanlız |
ERKEK |
| HALİSE |
Katıksız, saf, temiz; Yalnız |
KIZ |
| HALİT |
Sonsuz, sürekli |
ERKEK |
| HALLAÇ |
Pamuk, yatak, yorgan atan kimse. Hallacı Mansur 922 yılında "Ene'1Hak" dediği için asılan ve divan edebiyatında adına sık sık rastlanılan ünlü sufî. |
ERKEK |
| HALUK |
Herkesle iyi geçinen, temiz huylu |
ERKEK |
| HAMAN |
Hz. Musa'ya karşı acımasızca mücadele eden Mısır Firavunu'nun veziri. |
ERKEK |
| HAMASE |
Yiğitlik, kahramanlık şiirleri, marşlar. |
ERKEK |
| HAMASET |
1. Cesaret, kahramanlık, yiğitlik. 2. Kahramanca şiir. |
KIZ |
| HAMDİ |
1. Allah'ı övmek. 2. Allah'a şükretmek. 3. Şükreden, şükredici. |
ERKEK |
| HAMDİYE |
1. Allah'ı övmek. 2. Allah'a şükretmek. 3. Şükreden, şükredici. |
KIZ |
| HAMDULLAH |
Allahın övgüsü |
ERKEK |
| HAMİ |
Himaye eden, koruyan |
ERKEK |
| HAMİD |
1. Koru sönmediği halde alevi sönen ateş. 2. Hamdeden, şükreden kul. 3. Hz. Pey.(s.a.s)'in lakaplarından. |
ERKEK |
| HAMİDE |
Şükredici, hamd edici |
KIZ |
| HAMİL |
1. Yüklü. Gebe. 2. Sahip, malik. 3. Taşıyan, gözeten. 4. Uhdesinde bir poliçe bulunan. 5. Hamili vahy Cebrail(a.s.). |
ERKEK/KIZ |
| HAMİT |
Övgüye değer |
ERKEK |
| HAMİYE |
1. Himaye eden, koruyan korucu. 2. Kayıran, kayırıcı. |
KIZ |
| HAMİYET |
İnsanın aile ve ülkesini koruma çabası, iyilik severlik |
KIZ |
| HAMMAD |
1. Çok hamdedici, çok şükür ve dua eden. Hammad b. Ebû Süleyman'. Hadisçi. Tabiindendir. |
ERKEK |
| HAMMADE |
1. Çok hamdedici, çok şükür ve dua eden. Hammad b. Ebû Süleyman'. Hadisçi. Tabiindendir. |
KIZ |
| HAMRA |
Daha, pek çok kızıl, kırmızı. elHamra İspanya'nın Gırnata şehrinde Araplardan kalma meşhur saray. |
KIZ |
| HAMZA |
Heybetli, azametli |
ERKEK |
| HANBEGÜM |
Hükümdarın karısı, Hükümdar eşi |
KIZ |
| HANBELİ |
Ahmed b. Muhammed b. Hanbel(Öl. 855) Ehli sünnetin dört ana mezhebinden birisi olan Hanbeli mezhebinin imamı. |
ERKEK |
| HANDAN |
Güleç, sevinçli,şen şakrak. |
KIZ |
| HANDE |
Gülüş, gülme. Açılma. Eğlenme. |
KIZ |
| HANDEGÜL |
Gülün açması. |
KIZ |
| HANEDAN |
Kökten, asil ve büyük aile. |
ERKEK |
| HANEF |
Doğruluk, istikamet. |
ERKEK |
| HANEFİ |
Tanrı'nın birliğine iman eden |
ERKEK |
|
| HANIM |
1. Kadınlar için kullanılan saygı sözü. 2. Eş, karı, zevce. 3. Ev sahibesi. |
KIZ |
| HANİF |
1. Tek Allah'a, Allah'ın birliğine inanan. 2. İslam inancına sıkı ve samimi olarak bağlanan. 3. Hz. Muhammed(s.a.s)'in tebliğinden önce Mekke'de tek Allah'a inananlar. |
ERKEK |
| HANİFE |
Allah'ın birliğine inanan; Hz. Muhammed zamanından önce tek tanrıya inanan |
KIZ |
| HANNAN |
Çok acıyan, çok merhametli. Allah'ın isimlerinden "abd" takısı alarak isim yapılır. Abdülhannan. |
KIZ |
| HANNAS |
Şeytan. İsim olarak kullanılmaz. |
KIZ |
| HANNE |
Sadık kadın, Anne |
KIZ |
| HANSA |
Arapların en büyük ünlü hanım şairi. Müslüman olmuştur. |
KIZ |
| HANSOY |
Han sülalesine mensup. |
ERKEK |
| HANZADE |
Hükümdar çocuğu. |
KIZ |
| HANZALE |
Doğu Arabistan'da bir Arap kabilesi. |
KIZ |
| HARE |
1. Sert taş, kaya. 2. Meneviş, menevişli kumaş. |
KIZ |
