| İsim |
Anlamı |
Cinsiyet |
E harfi ile başlayan 472 adet isim bulundu << Önceki Sayfa | Sonraki Sayfa >>
| ERANIL |
Yiğitliğinle anıl, tanın. |
ERKEK |
| ERASLAN |
Aslan gibi, güçlü kuvvetli erkek. |
ERKEK |
| ERAVEND |
1. Şevk, arzu, istek. 2. Şan, şeref. |
ERKEK |
| ERAY |
Erken ay, ilk ay, ayın ilk günlerinde doğan. |
ERKEK |
| ERBAŞAT |
Yiğit erkek. |
ERKEK |
| ERBATUR |
Cesur, yiğit. |
ERKEK |
| ERBAY |
Soylu, ünlü aileye mensup erkek. |
ERKEK |
| ERBELGİN |
Açık yürekli erkek. |
ERKEK |
| ERBEN |
Yiğit erkek. |
ERKEK |
| ERBERK |
Şimşek gibi yiğit. |
ERKEK |
| ERBOĞA |
Boğa gibi güçlü erkek. |
ERKEK |
| ERBOY |
Yiğit soydan gelen. |
ERKEK |
| ERCAN |
Canlı, diri, sıhhatli erkek. |
ERKEK |
| ERCE |
Erkekçe, askerce. |
ERKEK |
| ERCİHAN |
Cihanın tanıdığı erkek. |
ERKEK |
| ERCİN |
Merdiven, basamak. |
ERKEK/KIZ |
| ERCİVAN |
Genç erkek. |
ERKEK |
| ERCÜMENT |
İtibarlı, haysiyetli, değerli |
ERKEK |
| ERÇELİK |
Çelik gibi güçlü erkek. |
ERKEK |
| ERÇETİN |
Sert, güçlü erkek. |
ERKEK |
| ERÇEVİK |
Çevik, hızlı erkek. |
ERKEK |
| ERÇİL |
Doğru, inanılır, güvenilir kişi. |
KIZ |
| ERÇİN |
Erken doğan, En erken davranan |
ERKEK |
| ERDA |
Beyaz karınca. |
KIZ |
| ERDAL |
Tek erkek, dal gibi uzun erkek. |
ERKEK |
| ERDEM |
1. Fazilet. 2. Maharet, hüner 3. Liyakat. 4. Usta gemici. 5. İnsanın ruhsal yetkinliği. |
ERKEK |
| ERDEMALP |
Erdemli yiğit. |
ERKEK |
| ERDEMAY |
1. Fazilet. 2. Maharet, hüner 3. Liyakat. 4. Usta gemici. 5. İnsanın ruhsal yetkinliği. |
KIZ |
| ERDEMER |
Erdemli kimse. |
ERKEK |
|
|
| ERDEMİR |
Demir gibi güçlü erkek. |
ERKEK |
| ERDEMLİ |
Erdemli, faziletli. |
ERKEK |
| ERDEN |
El değmemiş |
ERKEK |
| ERDENAY |
yeni Ay, el değmemiş Ay |
KIZ |
| ERDENİZ |
Denizler hakimi, denizi seven kişi |
ERKEK |
| ERDEŞİR |
Cesur, kahraman, aslan yürekli. |
ERKEK |
| ERDİ |
1. Amacına ulaşan, erişen. 2. Olgunlaşmış erkek. 3. Ermiş veli. |
ERKEK |
| ERDİBİKE |
Olgunluğa erişmiş, deneyimli kadın. |
KIZ |
| ERDİM |
1. Fazilet. 2. Maharet, hün3. Liyakat. 4. Usta gemici. 5. İnsanın ruhsal yetkinliği. |
ERKEK |
| ERDİN |
1. Amacına ulaşan, erişen. 2. Olgunlaşmış erkek. 3. Ermiş veli. |
ERKEK |
| ERDİNÇ |
Duru, güçlü kuvvetli erkek. |
ERKEK |
| ERDOĞAN |
Yiğit doğan. |
ERKEK |
| ERDÖNMEZ |
Sözünden dönmeyen, doğru sözlü. |
ERKEK |
| ERDURAN |
Sözünden dönmeyen, doğru sözlü. |
ERKEK |
| ERDURMUŞ |
Sözünden dönmeyen, doğru sözlü. |
ERKEK |
| ERDURSUN |
Sözünden dönmeyen, doğru sözlü. |
ERKEK |
| EREK |
Gerçekleştirilmek için tasarlanan ve erişmek istenilen şey, amaç, gaye, hedef. |
ERKEK |
| EREKEN |
Gerçekleştirilmek için tasarlanan ve erişmek istenilen şey, amaç, gaye, hedef. |
ERKEK |
| EREL |
Erkek eli, güçlü el. |
ERKEK |
| EREM |
Ulaşmak, kavuşmak için çaba gösteren, Cennet |
Kız/Erkek |
| EREN |
1. Yetişen, ulaşan, vasıl olan. 2. İyi yetişmiş kişi. 3. Cesur, yiğit adam. 4. Ermiş. 5. Koca, zevc. 6. Kişi, şahıs. |
ERKEK |
| ERENALP |
1. Yetişen, ulaşan, vasıl olan. 2. İyi yetişmiş kişi. 3. Cesur, yiğit adam. 4. Ermiş. 5. Koca, zevc. 6. Kişi, şahıs. |
ERKEK |
| ERENAY |
1. Yetişen, ulaşan, vasıl olan. 2. İyi yetişmiş kişi. 3. Cesur, yiğit adam. 4. Ermiş. 5. Koca, zevc. 6. Kişi, şahıs. |
ERKEK |
| ERENCAN |
1. Yetişen, ulaşan, vasıl olan. 2. İyi yetişmiş kişi. 3. Cesur, yiğit adam. 4. Ermiş. 5. Koca, zevc. 6. Kişi, şahıs. |
ERKEK |
| ERENDİZ |
Gezegenlerin en büyüğü ve güneşe yakınlık bakımından beşincisi Jüpiter. |
ERKEK |
| ERENGÜÇ |
1. Yetişen, ulaşan, vasıl olan. 2. İyi yetişmiş kişi. 3. Cesur, yiğit adam. 4. Ermiş. 5. Koca, zevc. 6. Kişi, şahıs. |
ERKEK |
| ERENGÜL |
1. Yetişen, ulaşan, vasıl olan. 2. İyi yetişmiş kişi. 3. Cesur, yiğit adam. 4. Ermiş. 5. Koca, zevc. 6. Kişi, şahıs. ve gül isimlerinden birleşik. |
KIZ |
| ERENGÜN |
ulaşıp gelen gün |
KIZ |
| ERENÖZ |
1. Yetişen, ulaşan, vasıl olan. 2. İyi yetişmiş kişi. 3. Cesur, yiğit adam. 4. Ermiş. 5. Koca, zevc. 6. Kişi, şahıs. |
ERKEK |
| ERENSOY |
1. Yetişen, ulaşan, vasıl olan. 2. İyi yetişmiş kişi. 3. Cesur, yiğit adam. 4. Ermiş. 5. Koca, zevc. 6. Kişi, şahıs. |
ERKEK |
|
|
| ERENSU |
1. Yetişen, ulaşan, vasıl olan. 2. İyi yetişmiş kişi. 3. Cesur, yiğit adam. 4. Ermiş. 5. Koca, zevc. 6. Kişi, şahıs. |
ERKEK |
| ERENTÜRK |
Eren-türk. |
ERKEK |
| ERER |
Ulaşır, kavuşur. |
ERKEK |
| ERETNA |
XIV. yy. Orta Anadolu'da Sivas ve Kayseri'de beylik kuran bir zat. Aslen Uygur Türkleri'nden olup Küçük Asya'da Anadolu Selçuklularına ait yerleri idarelerine almış olan İlhanlıların emirlerinden biri. Adil yönelimi sayesinde halkın övgüsünü |
ERKEK |
| EREZ |
Acıbadem ağacı. |
ERKEK |
| ERG İNER |
Olgun erkek. |
ERKEK |
| ERGALİP |
Üstün, yenen kimse. |
ERKEK |
| ERGAZİ |
Üstün, yenen kimse. |
ERKEK |
| ERGE |
Şımarık, nazlı. |
KIZ |
| ERGENÇ |
Genç erkek. |
ERKEK |
| ERGENER |
Genç erkek. |
ERKEK |
| ERGİ |
İyi, güzel bir şeye erişme. |
ERKEK |
| ERGİN |
1. Olmuş, yetişmiş, kemale ermiş. 2. Haklarını kendi kullanmak için yasanın gösterdiği yaşa gelmiş olan kimse |
ERKEK |
| ERGİNALP |
1. Olmuş, yetişmiş, kemale ermiş. 2. Haklarını kendi kullanmak için yasanın gösterdiği yaşa gelmiş olan kimse |
ERKEK |
| ERGİNAY |
1. Olmuş, yetişmiş, kemale ermiş. 2. Haklarını kendi kullanmak için yasanın gösterdiği yaşa gelmiş olan kimse |
ERKEK |
| ERGİNCAN |
Olgun ruhlu kimse. |
ERKEK |
| ERGİNER |
Olgun erkek. |
ERKEK |
| ERGİNSOY |
Olgun kişilerin soyundan gelen. |
ERKEK |
| ERGİNTUĞ |
1. Olmuş, yetişmiş, kemale ermiş. 2. Haklarını kendi kullanmak için yasanın gösterdiği yaşa gelmiş olan kimse |
ERKEK |
| ERGÖK |
1. Olmuş, yetişmiş, kemale ermiş. 2. Haklarını kendi kullanmak için yasanın gösterdiği yaşa gelmiş olan kimse |
ERKEK |
| ERGÖKMEN |
Mavi gözlü, sanşın kimse. |
ERKEK |
| ERGÖNÜL |
Gönül eri, iyi insan. |
ERKEK |
| ERGUN |
Oynak, hızlı giden at |
ERKEK |
| ERGUNALP |
Hızlı, çevik, yiğit. |
ERKEK |
| ERGUNER |
Hızlı, çevik erkek. |
ERKEK |
| ERGUVAN |
1. Erguvan çiçeği. 2. Kızıl şey. 3. Kırmızı kadife. |
ERKEK/KIZ |
| ERGÜÇ |
Erkek gücü. |
ERKEK |
| ERGÜDEN |
1. Yiğitlik eden erkek. 2. Sevk ve idare kabiliyeti olan, lider. |
ERKEK |
| ERGÜDER |
1. Yiğitlik eden erkek. 2. Sevk ve idare kabiliyeti olan, lider. |
ERKEK |
| ERGÜL |
Nadide gül, tek gül. |
KIZ/ERKEK |
|
| ERGÜLEÇ |
Güleryüzlü erkek. |
ERKEK |
| ERGÜMEN |
Amacına, isteğine kavuşan. |
ERKEK |
| ERGÜN |
1. Yumuşak uysal kimse. 2. Sulu kar, sulu saf kar. |
ERKEK |
| ERGÜNAY |
1. Yumuşak uysal kimse. 2. Sulu kar, sulu saf kar. |
ERKEK |
| ERGÜNER |
Yumuşak huylu, uysal erkek. |
ERKEK |
| ERGÜVEN |
Kendine güvenen. |
ERKEK |
| ERGÜVENÇ |
Güven duyulan kimse. |
ERKEK |
| ERHAN |
İyi, adaletli hükümdar. |
ERKEK |
| ERHUN |
Hunlu yiğit |
ERKEK |
| ERİB |
Akıllı, zeki kimse. |
ERKEK |
| ERİBE |
Akıllı, zeki kimse. |
KIZ |
<< Önceki Sayfa | Sonraki Sayfa >>
|
